Nu we er toch zijn

Het was een tijdje stil op ons blog en dat heeft een reden. In 2016 heb ik een bezoek aan Neuvelle moeten overslaan. Het zat er even niet in dat jaar. Zoals er meer niet inzat. Dit jaar hebben we de draad weer opgepakt en we genieten nu al weer een week van de rust, de ruimte en het lekkere weer in Neuvelle.

De gezondheid van Gerhard beperkt ons in de uitstapjes dus houden we het dicht bij huis dit jaar. De wekelijkse vide greniers bezoeken we trouw en het is altijd weer leuk om te speuren naar kleine schatten. Gerhard heeft oog voor electra en techniek en ik ga voor vintage keukengerei, waarbij de koperen bassines a confiture favoriet zijn.

Ondanks dat de fruitbomen in de tuinen van de Rue du pont geen vrucht dragen (bevriezing van de bloesem in het voorjaar) ben ik toch weer volop aan het werk met mirabellen. Dat zijn kleine gele pruimpjes, ze lijken qua formaat op kersen. Mierzoet en ze gebruiken ze hier voor taartvullingen jam en huisgestookte likeur. Veel vaste bewoners van Neuvelle hebben behalve hun eigen tuinen nog stukjes land rondom het dorp. Zo ook buurman Didier, die een boomgaard op een hoger gelegen plek in het dorp heeft waar de mirabellen de lentevorst wel hebben doorstaan. Toen Gerhard een dozijn eitjes ging halen kregen we er een paar dikke tomaten, een komkommer en een halve emmer mirabellen bij. Werk aan de winkel voor mij. Eerst potten schoonmaken, dan de mirabellen wassen, ontpitten en opkoken tot jam. Een hele klus met als resultaat 10 potten zoete jam en ik was blij dat ik klaar was. Gerhard bracht de emmer terug en vertelde enthousiast over de potten jam. Met als resultaat dat er vanavond een hele emmer mirabellen op de stoep stond. Dus morgen weer een jam-dag. Of misschien wel twee :-)

A bientôt!