Een snelheidsrecord

Echt, sneller kan het niet. Tenzij je de maximum snelheid overschrijdt maar dat doe ik nooit. Binnen 7 uur van Kampen naar Neuvelle, op een donkerrode zaterdag. Eén tank- en sanitaire stop net even voor Maastricht en dan in één streep door. De reden? Twee medereizigers op de achterbank die zich niet gedragen. Ze willen maar één ding, zijn niet af te leiden met snoepgoed, verhaaltjes of gekke stemmetjes. Er uit! En wel NU.
Inmiddels zijn de jongens hier goed gewend. Bo is zelfs al even naar buiten geweest, zonder begeleiding. Maar wij blijven er wat ongemakkelijk bij.
Terwijl ik dit schrijf horen en lezen we over herfstweer in Nederland. Dan hebben we het nog best getroffen hier! Vandaag een half bewolkte dag, geen hoge temperaturen maar lekker om nog wat te klussen, naar de markt te gaan en de stappenteller richting de 10.000 te krijgen.
We zitten hier midden in de oogsttijd. Verse tomaten en courgette uit de tuin van buurvrouw Josette, biologische sla, komkommer en wortels van de markt, hoe lekker is dat! Voor het eerst lijkt het er op dat we een pruimenoogst uit eigen tuin krijgen. Mooie diep violette kwetsen, de takken diep doorgebogen door het gewicht van de vele kilo's. De pompoenen zijn fors dit jaar en we tellen er 15 met nog een paar in de maak. Vreemd dat er ieder jaar altijd één afwijkende tussen zit, dit jaar een knal oranje exemplaar. Diep achter in de tuin hebben we hazelnoten, hopelijk zijn we de muizen en de eekhoorns voor.
Het honingvrouwtje van Voisey heeft eindelijk honing. De eerste seizoensoogst van de cremeux was goed maar door de noordenwind is de vloeibare bloemenhoning weer niet gelukt. De bijen hebben voor het bos gekozen met als resultaat een donkere woudhoning. Zal ook wel smaken!

Het dak ligt er strak bij. Gerhard heeft nog wat af te werken maar wat kunnen de mannen trots zijn op deze mega klus! De buurt is zeer geïnteresseerd in wat er van de zolder afgekomen is. En voor bijna alles is een bestemming: de oude dakpannen gaan naar de overburen, buurman Yves heeft het paardentuig en de draagzak voor het geweer meegenomen en vraagt ons nog eens goed te zoeken naar verborgen munitie. In WOII verboden de Duitsers het bezit van munitie en hebben de Fransen een geheime voorraad aangelegd op de zolders en vlieringen. Yves is er zeker van dat zijn moeder en tante ook onze zolder voor dit doel hebben gebruikt. Munitie hebben we niet gevonden, wel nog één schoen maar die is volgens Yves van de Duiters die na WOII achter bleven om het land te bewerken. Het kan verkeren. Buurman Gilles is al een keer of drie langsgeweest om met zijn hoge stem in het patois duidelijk te maken dat hij de kist graag wil hebben. Ook dat kan geregeld. We hopen nu nog op interesse in de dikke stoflagen. Gratis op te halen, zelf opvegen!