Quatorze Juillet

Vandaag is het feest in Frankrijk. Neuvelle heeft een traditie hoog te houden op dit vlak. Ieder jaar verzamelen de oud-strijders zich bij het monument. De burgemeester houdt een toespraak, les pompiers staan te pronken met gepoetste helmen en dragen trots de vaandels en na afloop wordt er een borrel geserveerd in het gemeentehuis. Het groepje oud-strijders wordt met het jaar kleiner. Er wordt minder gevochten in Europa en de mannen worden oud en sterven langzaam uit.
's Middags is het tijd voor feest. Dan wordt er een koe aan het spit gehangen en eten en drinken de dorpsbewoners zich vol om aan het eind rollend naar huis te gaan. Dit jaar was het feest bijna niet doorgegegaan in Neuvelle. Het organisatiecomite had er het bijltje bij neergegooid. Maar gelukkig kwam het allemaal toch nog goed, meldde zich een nieuwe vrijwilliger en op dit moment draait het koetje weer vrolijk aan het spit. De eters en drinkers zijn een bont gezelschap van nationaliteiten en les Hollandais zullen zich zeker niet onbetuigd laten! Bravo! Vive la France, vive la Republique. Hoewel ik ons Oranje feest dit jaar toch leuker vond.

Het is volop zomer in Neuvelle en het huis is druk bezet deze weken. En dat vinden wij toch zo fijn! Wat is het toch heerlijk om foto's langs te zien komen waarop de bomen worden gesnoeid, de vitrage op Hollandse wijze fris gewassen wappert in de wind, de bulten zand als sneeuw voor de zon verdwijnen en het onkruid zonder het verderfelijke 'Round Up' van de oprit is vertrokken.

De serre, waar Goos en Gerhard zo hard aan hebben gewerkt, nadert z'n voltooiing. Nog een half vloertje, twee ramen en tegels en dan is de klus geklaard. We hebben er een prachtige ruimte bijgekregen, waar het op een regenachtige dag of op de koelere avonden heerlijk toeven is. De zomer had een aanloopje nodig, ook in Neuvelle, maar sinds de aankomst van Goos en Miek krijgt het weer alleen maar 9's en tienen. Dus eigenlijk was die serre helemaal niet nodig (grapje mannen).

Ik ben helemaal blij met de aanleg van de telefoon en het internet. Volkomen verrast door de betrouwbaarheid en de snelheid van werken van Orange lukte het om binnen twee weken aangesloten te zijn op de dradenkluw in het dorp. Het heeft toch wel iets nostalgisch. Terwijl le technicien in de paal hing, kwam le professeur uit Parijs, die zijn maison secundaire op nummer 25 heeft (of steel ik nu het pand van Anja en Janko?) eens even informeren wanneer we glasvezel kunnen verwachten in Neuvelle. Dat kon nog wel eens even duren. De snelheid van het internet is wat laag maar dat geldt voor het hele leven in Frankrijk. Eerst je boodschappen inpakken en dan betalen bij de kassa. Geen stress en niemand zuchtend achter je. Het goede leven! Au revoir et a bientot!